കൈത്തിരി നാളം

കാലത്തിന്നനന്ത പ്രയാണത്തില്‍
നെട്ടോട്ട മോടുന്ന മര്‍ത്യജന്മം
ശൈശവം തന്നിലെ ശാന്തതയും
ബാല്യകാലത്തിന്റെ ചാപല്യവും
കൌമാര സുന്ദര സ്വപ്‌നങ്ങളും താണ്ടി
മാനുഷ ജന്മ മിന്നുഴലുന്നു ഭൂമിയില്‍
ഉഷ്ണകാലത്തിന്റെ തീഷ്ണതയും
നല്ല മാനം തെളിക്കുന്ന മാരിവില്ലും
വൃക്ഷം തളിര്‍ക്കുന്ന വൃശ്ചിക മാസവും
പാഴ്‌മരം വീഴുന്ന മെയ് മാസക്കാറ്റും
എല്ലാമെന്‍ ജീവിത സാഗരത്തില്‍
അലറുന്ന തിരമാല പോലങ്ങുമാറി
അതിലൊരു കൈത്തിരി നാളമായ് വന്നു
നീ , എന്നുള്ളിലാഹ്ലാദം ആര്‍ത്തിരമ്പി
നീയാണു പ്രാണന്‍ , നീയെന്‍ പ്രകൃതി
നീയെന്റെ സ്വന്തമായ്‌ ചാരത്തണഞ്ഞാലും
ക്ഷിപ്രമീ നാളത്തിലെണ്ണവറ്റി, കൊടും
അന്ധകാരത്തിലാക്കല്ലേ എന്നെയിനി